அன்பே ஹரிணி

உன்னை நேசிக்கின்றேன், என் மனம் மட்டுமே கொண்டு, உன் கண்கள் என்னைப் பார்க்காது, எனது கவலை உனக்கு தெரியாது. நிலவின் ஒளியில் என் ஆசைகள் நிறைகின்றன, நெருங்கி நீயே வந்தாய் என்ற எண்ணம் கனவுகளில் நிற்கின்றது.

உனக்காக நான் வாழ்கிறேன், நீ அறியாமலேயே, விண்ணில் பறக்கும் பறவையைப் போல, தொலைவில் நான் பறக்கின்றேன். நீ என்னைப் பார்த்தால் என் உலகம் மாறும், ஆனால் அதுவரை, நான் உனக்குப் பெயரற்ற நிழலே.

வானம் போல நீ தொலைவில் மிதந்தாலும், உனக்காக நான் பூமியில் பூக்கின்ற பூவே, நீ அறியாத காதல் என்றாலும், இது என்னுள் ஒரு வரம், உன்னையே சேவிக்கும் தரம்.

மௌனம் பேசும் காதலை, நீ அறியுமோ ஒருநாள்? நீயும் எனை பார்த்து நகையாட்டி, நினைவில் நிறைந்த குரலாய்.